Sırtlanmalar

 Herkes bıçak olsa da kesilmez yaşam denen çığlık; her yer sulak olsa da yeşermez umut denen filiz. Her an öyle yalnızız ki, dibine kadar bir yalnızlık bu, insanlar içinde bir yalnızlık ve bir yerlerde nefes alıp vermeye devam ediyor ruh eşimiz... "Kafam kıyak olsa ne çıkar!", deyip bazen, kafamızı kayık yapıp yola çıkarız, kürek kürek kaçma isteğimizi sırtlanıp. Daha çok şanslı olanlarımız veya biraz daha şanslı planlarımız varsa eğer kendilerine göre, yem oluvermeden bir sırtlan sürüsüne, karşı kıyıya geçebilir, tam da hayallerinin olduğu yere. Var mı cancağızım, sizin de karşıya yüzen hayalleriniz? Upuzun bir yolu tanımlar benliğiniz ve ben derim ki; ne yola çıkabildik, ne yolu gördük ama sadece yolu bana anlattınız ve bu bile içimde sizinle ilgili 'yarım kalmışlık' hissi yarattı, geçmiyor. Yarım kalmış gibiyiz. Yarım bir kalkışla sabaha başlayacağız az sonra. Yarım bir bardak kahve ile yarım bir sigara eşlik edecek geceden kalma sızılara. Sonra... Sonrası iyilik güzellik ve tatlı kaşıkları. Sonrası olmayanların biri, eksik yarımların ikisiyiz. Tam anlamıyla bir gurur değil belki; keşke'lerin "iyi ki"siyiz.

Selin'S