Ben senin en büyük kaybınım,
Biliyorsun...
Bir kaç yüzyıl sonra bile çıkmayacağım bu defa
Neresi varsa saklandığım, saklı kalacak.
Makasın yanlış yerinden girdiğim yolu
Paşa paşa döneceğim yalınayak, yalınakıl, yalınel.
Dualar asılı kaldığı zaman yerle gök arasındaki boşlukta
Avuçlarıma düşmesinler diye ellerim cebimde ve dikenlere basarak
Dikenleri sökerek, yalın yürüyeceğim yollarda
Dikenlere gönül vereceğim, senin yerine koyduğum zaman.
Canımı yakan ne varsa seveceğim sonra.
Üzüntü ve acıya alıştırdığın gibi...
Ben, kendimin en büyük kaybıyım...
Ben senin en büyük ayıbınım.
Biliyorsun...
Sahi, sen ne biliyorsun?
Görmeden bakmak, dinlemeden duymak ve emek vermeden sevmek dışında.
Önce kalp, sonra aşk ve sonra pert.
Önce buz, sonra şefkat ve sonra sert.
Önce yok, sonra doğan ve sonunda...
Sonunda öğreniyorsun, inancını ve hayallerini koruma kalkanına almayı.
Sonra öğreniyorsun, ya kendini gölgesiz bırakmayı, ya da gölge olmayı.
Gölgelerim bile reddetti beni, şu sevgi(sizlik) içinde
Yağmur altında su geçirmediğini öğrendim kırgınlıkların
Ben, kendimin en büyük ayıbıyım.
Anlamayan asla anlamayacak,
Sevmeyi, hayatı ve kaybetmeyi...
Asla bitmeyecek gibi gelen her şeyin,
Bir sonu olduğunda kalbe batan o iğneyi...
Bitmeyecek bir şiirmiş gibi başladım.
Bak,
Tüm kelimeler bitti şimdi.
Selin'S
Yorumlar
Yorum Gönder