Denk olmayan insanları, aynı paydada eşitlemek gerekir bazen. İşte bu! Seni yoklukla çarpmak gerekir; beni sabırla... Sabrın kaç katı vardır şu dünyada? Yokluk denen bu antik rakam, oldukça asal ve asan bir sayıdır mesela... Tasma misali bir hayatı insanın boyuna, geçirir de ruhu duymaz kimsenin...
Sen kendine bir payda bul iyisi mi, ben bölüneyim. Parçalandım ve dağıldım zaten dört bir yana. ''Ayna ayna! Söyle var mı benden daha paramparça bir ruh?'', diye kendimle alay ettiğim anda, saçlarıma ilişiyor gözlerim. Saçlarım ruhumdan da dağınık gibi geliyor, ama sadece bir anlığına.
İdin, idim, idi. İd'leri. Egoları kimseler bilmez idi. Şimdi virgül yaptılar cümlelerin içlerinde. Noktalar zaten yok idi. Benzetmeyin kimselere mürekkebimi.Bir de şeffaf mı olur zehrin rengi, önceden kafamda hep bir bataklık yeşili gibiydi...
Ah, artık olmadığımda... En çok müzikleri ve ağlamayı özleyeceğim. Herkese birer mektup yazdım da, en sevdiğim insanlara sanırım veda edemeyeceğim. Dizelerimin yenilerini bekleyip de artık devamının gelmediğini görerek üzülen olur mu? Ne? İki kişi mi? Olsun varsın, her insan bir evrendir, iki evrene ulaştığımla kalıp, daha fazla evrene ulaşamadan gideceğim. Özleyen olur mu?
:)
Cevap vermeyin, beni ben özlesem yeter. Deniz de özlesin. Deniz gelsin, deniz geçsin, gezsin sonra... Çağlardan çağlara...
Neyim, kimim, neredeyim?
Ölüleri yıkamak için yağmurların yağması beklenilen bir yerde değilim mesela.
İstediğim yerde hiç olmadım.
Çamuru diyorum, en güzel temizleyen yağmur suyudur,
Oysa ben sonradan çamur oldum, doğduğumda topraktım....
Selin'S
Sen kendine bir payda bul iyisi mi, ben bölüneyim. Parçalandım ve dağıldım zaten dört bir yana. ''Ayna ayna! Söyle var mı benden daha paramparça bir ruh?'', diye kendimle alay ettiğim anda, saçlarıma ilişiyor gözlerim. Saçlarım ruhumdan da dağınık gibi geliyor, ama sadece bir anlığına.
İdin, idim, idi. İd'leri. Egoları kimseler bilmez idi. Şimdi virgül yaptılar cümlelerin içlerinde. Noktalar zaten yok idi. Benzetmeyin kimselere mürekkebimi.Bir de şeffaf mı olur zehrin rengi, önceden kafamda hep bir bataklık yeşili gibiydi...
Ah, artık olmadığımda... En çok müzikleri ve ağlamayı özleyeceğim. Herkese birer mektup yazdım da, en sevdiğim insanlara sanırım veda edemeyeceğim. Dizelerimin yenilerini bekleyip de artık devamının gelmediğini görerek üzülen olur mu? Ne? İki kişi mi? Olsun varsın, her insan bir evrendir, iki evrene ulaştığımla kalıp, daha fazla evrene ulaşamadan gideceğim. Özleyen olur mu?
:)
Cevap vermeyin, beni ben özlesem yeter. Deniz de özlesin. Deniz gelsin, deniz geçsin, gezsin sonra... Çağlardan çağlara...
Neyim, kimim, neredeyim?
Ölüleri yıkamak için yağmurların yağması beklenilen bir yerde değilim mesela.
İstediğim yerde hiç olmadım.
Çamuru diyorum, en güzel temizleyen yağmur suyudur,
Oysa ben sonradan çamur oldum, doğduğumda topraktım....
Selin'S
Yorumlar
Yorum Gönder