Kış aylarını bu yüzden sevmiyorum işte...
Her cebinden eski kıştan kalma bir dize çıkıyor eski mantoların...
Çekingen gibi titrediğini bu aylarda görüyordu insan, davetkâr
dudakların...
Bembeyazlar yağıyordu üzerine, o kirli siyahların.
Sık sık burnunu çekiyordu çoğu örtülü suret, ortasında sessizliğin
Düşüncelerimi bölüyorlardı,
Yarım kalıyordu düşünceler, ceplerinde mantoların
Bir kış sonrasına kadar dizelere dönüşüyordu...
Para bulmuş gibi seviniyordu insan onları buldukça,
O kirli siyahlığın üzerine düşen, beyazlığın ortasında
Cenaze törenleri nasıl yapılıyordu peki, kışın ölen insanlara?
Yazık değil miydi bir tabutu saatlerce bekletmek karların arasında?..
Şiire benzeyen hikâyelerim vardı, 'şikâye' dediğim adlarına
İmzamı attığım altlarına...
Şikâyetlerim vardı, hayatımdan tutunda varana kadar çocukluğa...
Kalem kutusu almıyordum ne zamandır,
Ve zaman geçirmiyordum artık kırtasiyelerde, oyuncakçılarda...
İhtiyar mıydık, belki hayır. Belki de oldukça...
Gökyüzü ışıl ışıl parlatırdı bazı günler karları,
Eski yarım dizeler taşıyan insanların cepleri ağrırdı
Güneşli kış günlerinde şiir çarpar mıydı?
Bazı insanlar diyorum, belki hiç doğmamalı
Ve bazı kadınlar asla anne olmamalıydı...
Bazı günlere hiç uyanılmamalıydı mesela
Rüyalar hep deniz kenarı şehirlerde yaşanmalı
Hayatlar harcanmak istiyorsa denize kenarsız kentlere taşınmalı,
Hayal kırıklığı yaşamaktan korku duyuluyorsa, hayal kurulmamalıydı...
Her hayal yer yer kırılacaktı, ortadan ikiye çat diye
Ya da üst sağdan bir parça
Ama mutlakaydı. mutlaka...
Anneler varken hayatlar rahattı,
Anne varsa arkadaşı vardı insanın, dostu, sırdaşı...
Ama diyorum ya bazı...
Kış aylarında daha bir yalnızdı çoban yıldızı
Rıhtımlar boyunca dolanmıştı çabaların dumanı
Kış aylarını sevmezdim işte,
Belki de
Isıtmak için sadece kaynağı sarmalıydı insanı
Kumaşlar faydasızdı,
Konuşmalar faydasızdı
Konuşmamalar faydasızdı
Kış aylarında insan, yalnızdı...
Selin'S
Yorumlar
Yorum Gönder