Sen kahramanıydın beton yığınları arasında,
Soluksuz, umutsuz ve dirençsiz insanlığın...
Ölüm vakitleri yaşanıyordu şiirlerinde
Tekrarları seven, sorunlu ozanların.
Ama sen "uzaklar"sın.
Yakın olmak istediğim kadar...
Yüreğimin güzel güzel kanayan narin zaafısın,
Başrol oyuncususun sen dolunayın...
Şimdi ay, kör bir kuyudur, beni çekimine alan
Kör, muzdarip değildir aya bakamamaktan
Kuyu, pişman değildir, içinde su kalmadıysa
Ay, kör bir kuyudur, kovalar dolusu boş aşk ile kollarımızı yoran
Aşk ise bir kör huyu kara büyüdür, suyu elinin altında duran...
Düşlerle döşesem kaldırımları, güzelleşir mi şehir?
Dize, aklımıza dizili, ipe sapa dizilmeyen hisler bütünü olup kağıtlara dizildiğinde mi dizedir?
Sıkıldım ve sıkıldığım kadar canımı boğuyor şehir
Bana şimdi kitaplar, gidişler, doğaçlama bir doğa gerekir. (Şimdi)
Huzurla dolsam, bir ayla doğsam, izleri silinmeyecek zamanlar doğursam...
Ne zaman akşamların kalbine zamansız hüzünlerimi salsam
Kendimi kandırışlarım gökyüzünde nüksedip, yıldızlarda eksilir...
Benim tarafımdan sana rüzgârlar bestelenir.
(Duysana, şimdi.)
Şarkılarda sen, ay kahramanı; seslendiren ben, zamanaltı gizemler...
Kesilen saçların yanık kokusu sarar bir çeyrek şehrin insanlığını,
Bir çeyrek şehrin insanlığı önünde eğilir.
Ayın üstünde gezen kadınlar, limon kokulu kadınlar,
Baharat kokulu adamların gönül güçlükleridir.
Ay, onların yanışıyla parlar diye bilinir.
(Benim ütopyamda, şimdi.)
Sen de eylüle anlamlar yüklersin, anlamların yok olduğu anda tam bir aya küsersin...
Yük gemilerimiz yıpranır yüklenmiş anlamları yanlış sulara taşımaktan,
Fark ettiğimizde o kadar geç olur ki, tüm bir sevgiye sarsan bile tamir edemezsin...
Bazen, diyorum
Ben bir şiir miyim onun aklında tek dizesi kalan?
Ben bir şiir olsam, tamamını ezberler miydin ya da
Yazarı kalır mıydı aklında.?
Bazen, susuyorum
Sen bir şarkı olabilirsin, sonunu hatırlayamadığım için
Aklımda tekrarlara kalan...
Susuyorum, seni duyabilmek tek ümidim.
Ben de bir eylüle, bir dolunaya, bir de sana anlamsız anlamlar yükledim.
Yandı bütün yük gemilerim.
Ay ışığı bir ışıktan çok, bir ses şimdi.
Ay ışığı tek ses, tek ses teli olan bir gece kadının gırtlağından çıkan
Dolunay tek gürültü, aklımda çınlayıp duran
Ve ben bir şansız, biraz fazla şanssız ozansam
(Şimdi, en feminen hâliyle ozanlığın)
25 sene aşkta zorunlu görev yaptıktan sonra emekliye ayrılan
Ya bir daha aynı işi yapamazsam,
Ya unutulursan şu tükenesice kalemler tarafından?
Olmayan bir dilde, olmayan ellerimden biriyle tutup kalemi
Yine yazabilir miyim aynı ay ışığının altında seni?
Ay ışığı bir ışıktan çok, bir ses şimdi...
Sen vazgeç ay kahramanı doğmaktan,
Tüm harfler senindir henüz literatürde kabul görmemiş olan.
Sen gibi.
Den den gibi.
Ruj süren kadınlar,
Emin ol gizlemek istiyordur gülümsemelerinin altında kalan bazı şeyleri.
(Bağzı yazsam silmezdim şimdi)
Ruhum diye hitap eden adamlar,
Bir ruh taşımıyordu, ben şahidim.
Sigaramı söndürdüm daha yeni
Kaderimi döndürdüm diye övünmek vardı şimdi...
Dolunay sadakatimden mest oldu bir eylülde,
Dolunay ısıttı tüm bir yer küreyi
Tüm rujlarım eridi,
Gülüşlerim de göz yaşlarım kadar şeffaf şimdi...
-Gelme, şimdi...-
Selin'S
Soluksuz, umutsuz ve dirençsiz insanlığın...
Ölüm vakitleri yaşanıyordu şiirlerinde
Tekrarları seven, sorunlu ozanların.
Ama sen "uzaklar"sın.
Yakın olmak istediğim kadar...
Yüreğimin güzel güzel kanayan narin zaafısın,
Başrol oyuncususun sen dolunayın...
Şimdi ay, kör bir kuyudur, beni çekimine alan
Kör, muzdarip değildir aya bakamamaktan
Kuyu, pişman değildir, içinde su kalmadıysa
Ay, kör bir kuyudur, kovalar dolusu boş aşk ile kollarımızı yoran
Aşk ise bir kör huyu kara büyüdür, suyu elinin altında duran...
Düşlerle döşesem kaldırımları, güzelleşir mi şehir?
Dize, aklımıza dizili, ipe sapa dizilmeyen hisler bütünü olup kağıtlara dizildiğinde mi dizedir?
Sıkıldım ve sıkıldığım kadar canımı boğuyor şehir
Bana şimdi kitaplar, gidişler, doğaçlama bir doğa gerekir. (Şimdi)
Huzurla dolsam, bir ayla doğsam, izleri silinmeyecek zamanlar doğursam...
Ne zaman akşamların kalbine zamansız hüzünlerimi salsam
Kendimi kandırışlarım gökyüzünde nüksedip, yıldızlarda eksilir...
Benim tarafımdan sana rüzgârlar bestelenir.
(Duysana, şimdi.)
Şarkılarda sen, ay kahramanı; seslendiren ben, zamanaltı gizemler...
Kesilen saçların yanık kokusu sarar bir çeyrek şehrin insanlığını,
Bir çeyrek şehrin insanlığı önünde eğilir.
Ayın üstünde gezen kadınlar, limon kokulu kadınlar,
Baharat kokulu adamların gönül güçlükleridir.
Ay, onların yanışıyla parlar diye bilinir.
(Benim ütopyamda, şimdi.)
Sen de eylüle anlamlar yüklersin, anlamların yok olduğu anda tam bir aya küsersin...
Yük gemilerimiz yıpranır yüklenmiş anlamları yanlış sulara taşımaktan,
Fark ettiğimizde o kadar geç olur ki, tüm bir sevgiye sarsan bile tamir edemezsin...
Bazen, diyorum
Ben bir şiir miyim onun aklında tek dizesi kalan?
Ben bir şiir olsam, tamamını ezberler miydin ya da
Yazarı kalır mıydı aklında.?
Bazen, susuyorum
Sen bir şarkı olabilirsin, sonunu hatırlayamadığım için
Aklımda tekrarlara kalan...
Susuyorum, seni duyabilmek tek ümidim.
Ben de bir eylüle, bir dolunaya, bir de sana anlamsız anlamlar yükledim.
Yandı bütün yük gemilerim.
Ay ışığı bir ışıktan çok, bir ses şimdi.
Ay ışığı tek ses, tek ses teli olan bir gece kadının gırtlağından çıkan
Dolunay tek gürültü, aklımda çınlayıp duran
Ve ben bir şansız, biraz fazla şanssız ozansam
(Şimdi, en feminen hâliyle ozanlığın)
25 sene aşkta zorunlu görev yaptıktan sonra emekliye ayrılan
Ya bir daha aynı işi yapamazsam,
Ya unutulursan şu tükenesice kalemler tarafından?
Olmayan bir dilde, olmayan ellerimden biriyle tutup kalemi
Yine yazabilir miyim aynı ay ışığının altında seni?
Ay ışığı bir ışıktan çok, bir ses şimdi...
Sen vazgeç ay kahramanı doğmaktan,
Tüm harfler senindir henüz literatürde kabul görmemiş olan.
Sen gibi.
Den den gibi.
Ruj süren kadınlar,
Emin ol gizlemek istiyordur gülümsemelerinin altında kalan bazı şeyleri.
(Bağzı yazsam silmezdim şimdi)
Ruhum diye hitap eden adamlar,
Bir ruh taşımıyordu, ben şahidim.
Sigaramı söndürdüm daha yeni
Kaderimi döndürdüm diye övünmek vardı şimdi...
Dolunay sadakatimden mest oldu bir eylülde,
Dolunay ısıttı tüm bir yer küreyi
Tüm rujlarım eridi,
Gülüşlerim de göz yaşlarım kadar şeffaf şimdi...
-Gelme, şimdi...-
Selin'S
Yorumlar
Yorum Gönder