Ana içeriğe atla

Kediler Gibi İsimler....



Sen, oğlak dönencesine yakın bir yerdesin,
Ben kutuplara yakın, kış kadar serin, kendim kadar Selin...
Belki kendinden farklı birisin, belki bendinden dingin...
Dolunaya uzansın şimdi ismin....

Tam 'bitti' dediğim yerde, tomurcuklanan çiçeklerde,
Önüne bir bulut geçince ışığını kaybeden ayın, yıldıza özleminde
Sabahları duyduğum en güzel seste,
Sevmediğim şehirleri kutsal kılan nesnelerde,
Kalbimde,
Bendesin...
Dolunaya uzanmalı şimdi ismin....

Tazelediğim anıların ferahlığı gibi,
Mutluyken de yazılabileceği gerçeğini
Kabul etmek veya vazgeçmek çizgisi silen bir yaprak misali...
Ninelerin dua üfleyen nefesi yahut
Kurtarılmak için cenaze aracını bekleyen,
Amaçsız bir kedi...
Gülmeyi de bilebilirsin,
Gözyaşı değildir sevdanın kaderi...
Gülüşlere kazınsın şimdi ismin....

Üzerinde bir nefeslik yaşam kalan son gezegen sendin,
Ben, nereye gideceğini bilemeyen şaşkın bir uydu.
Yaşam bilgeliği üzerine son sözleri ben söyledim,
Bilgelik dediğin bir avuç aşkın içinde boğuldu...
Aklı absorbe eden her şey, kalbe iliştirilmiş,
Aklı hiçe sayan ben, bir şekilde sana kenetlenmişim,
Yeni bir gezegende bir yaz mevsimisin.
Dolunaya uzandı şimdi ismin...

Selin'S


(http://www.aydakikedi.com/ruya/wp-content/uploads/2016/05/tanrica-ay.jpg görselin adresi.)

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KÜLLERİ YAKAN DİYALOGLAR

Selin: Ben, Şiirlere ve yazılara isim bulmakta usta olan ben, Hissettiğim şeye bir ad bulamamakla birlikte, hissediyorum. Hislerim hala yaşıyormuş. Hadi kutlayalım bunu, bu gece ölmeyen hislere içiyorum. Ve aynı şarkıyı, aynı kişi için defalarca kez üst üste dinliyorum. Umut: Aynı şeyi aynı kişi için her gece hissetmekten farkı ne ki? Aynı insana yazmıyor muyuz ömrümüz boyu tüm şiirleri? Selin: Hissettiğin an, içinde yaşıyorsun bir şeyleri. Kaldı ki bence öylesi daha iyi, bazı şeyler bilinmemeli. Umut: Tavandaki karolari saymaktan gözlerim bozuldu. Biraz da sesim kısık şarkı söylemekten bağıra bağıra. Görüyorum... Selin: Göremiyorum. Ne alfabedeki harfleri, ne yazdığım şiiri... Ne hislerimi ne bir gün sonrasını… Boğuluyorum. Umut:  Bak, şimdi karanlık ama yine doğacak güneş. Biz dursak da dönüyor dünya, biliyorum. Yıka yüzünü okyanuslarla, dağlara tutun, taşları sevmiyorum. Kalk hadi. Selin: Okyanus güneşin yakıcı sıcağına da...

Artık Sevmiyorum Ba(ş)lıkları

Çocukken alıştığımız gibi devam ediyordu hayatım, Çünkü biz sesi bile çıkmayan bebekleri uyutmaya çalışıyorduk küçücük dizlerimizde... Olmayan sobalara kesilmemiş ağaçlar atıp yanmasını izliyorduk, Hatta benim bir battaniyem vardı, turuncu, yarım, yaprak desenleri üzerinde Ben onu çırpamazdım, üzerinden yapraklar dökülmesin diye... Bir şeyler yine sahteydi çocukluğumda ama mutluydum... Olmayan aşkına tutunup, olmayan bir adamı seviyorum şimdilerde. Bazı şeyler kadar sahte olan bu durumda şimdi neden mutlu olamıyorum? Beş yıl kalmıştı otuz yaşıma, Nereden bakıldığına bağlı olarak çok genç ve çok yaşlıyım... Elimde dolunay çizelgesiyle geçişini izlerken ayların Aylar kendine yuva edinir kaplumbağa kabuklarını bayım Çığlardır parlayan gökyüzünde, Yıldızlar soğuktur aslında, Bir başka gezegende bile siz varsanız hayat vardır Ben yine kelimeleri yanarken soğuktan donan bir şehirde Sizin verdiğiniz nefesleri almaktayım... Üç defa da öldüm üstelik, gerçek birer ölümdü h...

İyiliğimde

       Yıkanmış gri beton merdiven kokusunu içime çekerek, soyulmuş duvarlarını izlediğim apartmanı kat be kat aşıp, anlamaya çalışıyorum. Yıpranmışlığı kadar yıkanmış, sorduğu kadar soyulmuş boyaları. Yüzümün akmış rimelleri ve ağladıkça artan gözyaşı kokusuyla; ben bir apartman mıyım? Her katımda farklı hayatlar, derinlerimde huzursuz fareler ve kaçık solucanlar ile ben de böyle sıkıcı mıyım? Yeni yıkanmış bir merdiven kokusu kadar yanıltıcı hayatım.      İyiyim. Hiç içmemiş olana, rakı kokusu kadar iyi. Kalbimi şöyle bir söküp, helallik aldıktan sonra bitirecek kadar iyi... Üzerimden bir motor geçmiş de "Bu da mı gol değil?" demiş olacak kadar iyi... Hâlâ sevgisizce yaşarcasına öylece... Sarı bir şiirde sadece "öylesine" kelimesine aşık olacak kadar iyiyim ve olmak istemeyecek kadar. Henüz hayata geçememiş planlar kadar, yanlış alınmış kararlar, yanlış anılmış şairler gibi, bundan sonraki yaşanacak yıllarda yanıp, hiç sönmeyecekmişçesine iyiyim. Teş...