Her şeyi herkese anlatmasıyla ve şeffaflığıyla bilinen ben,
Neden hiç kimseye, hiç bir dilde anlatamıyorum seni?
Tüm bir dünya üzerinde tüm kelimelerin önemini saklayan sen,
Söylemeyecek misin artık, onları tutsak ettiğin yeri?
Peki ya, edebiyatın öz kızı olan bir kalemin,
Tüm anlamları yitirmesine ne demeli?..
Ve sen, her ne kadar saklasan da sözcükleri,
Tüm şarkılara hayat verdin gelmiş geçmiş, söylenen söylemeyen...
Bir dokunuşla değiştirdiğin hayatım kadar, şarkılar da anlamlı şimdi...
Halbuki, sana anlatabilme ihtimalim de var hala, seni...
Söylemek istediğim ne çok şey var oysa,
Biliyorum hiçbirine gerek yok,
Ben sussam da, sen anlarsın beni...
Bu dünyada bir sır gibi kalsan da kalbimde
Anlatırım bir şekilde, sessizliğin ana dil olduğu yerlerde...
Cahit Sıtkı'nun dediği gibi:
''Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini...''
Lal ve durgun olan ne varsa,
Hepsi, her an sevgiyle ansın seni...
Selin'S
Yorumlar
Yorum Gönder