Her aldığımız nefes bir intihar değil miydi aslında?
Berbat başlayan bir haftanın devamında hala yaşıyordum. Hala yazıyordum ve hafta başladığında ndaha kötü devam ediyordu üstelik. Yılın, lanetlediğim tek haftasıydı bu içine doğum günümün sığdığı hafta... Hala yazabiliyorsam, şu şekilde açıklayabilirdim durumumu: edebiyat kutsal olandan değil, lanetlerden besleniyordu.
En iyi, en acımasız, en kararlı ve en umursamaz satırlarımı yazıyordum. Ben, beni yazarken izleyebiliyordum. Ben, beni sevmiyordum. Ben-kendimle-yaşarken-dalga-geçiyordum. Belki de ben ne yazmayı ne de yaşamayı becerebiliyordum.
Durdum.
Ardı arkası kesilmeyen intihar planları...
Her nefes bir intihar değil miydi aslında, insanoğlunun aldığı?
Hiçbir şey yapamıyorsam, yaşamdan çekilmek için daha hızlı nefesler alıp vereyim ben de... Azılı suçlar işlemişcesine kaçtığım hayattan uzakta bir yerde yeni bir hayat kurmalıydım belki de... Doğurduğuna lanet eden anneme, çaresiz sevmek zorunda olan babama, herkesten çok değer verdiğim tek arkadaşıma ve bir de huzurun kendisine elveda dememeliydim gitmeden önce...
Özenle seçilmiş kelimelerin arasına serpiştirilmiş bir özne oldum özensizce... Canhıraş çığlıklar attım hayatın kendisine... Bela oldum, belaya bulaşıp vedalarda buluşan, belanın üstüne çekildiği her bir lanetin bahtsız bedevisine. Berhudar olmak yerine, bertaraf oldum, bedbaht oldum ben genellikle...
Selam verdim bir köyün en delisine; zaten bir tek o anladı beni, el koydum değneğine...
Yazmak rahatlatıcıydı bir eski-ay-gecesinde...
Öleyim bari, deyip beceremedim, nefesler aldım ben de...
Zaten aldığımız her nefes, bir adım daha yaklaştırmıyor muydu bizi ''mutlu-son-ölüm''lere...
* * *
''Fakat iyi yalnızız,
Lakin, güzel yalnızız...''
Yaşamak, hakkını vere vere yapabildiğim bir şey değildi; lakin yalnızlığın hakkını verebilmiştim. Berbat bir son-on-gün geçirdiğimi söylemiş miydim? Hayat bana, doğum günü hediyesi olarak, kötü geçen bir sınav dönemi, şiddetli regl sancıları, bol bol gözyaşı, biraz anne anlayışsızlığı-biraz baba azarlaması, sevmediğin şehirde ömür boyu kalacağının garanti belgesi, izin günümde ve doğum günümde hem iş-hem fazladan mesai, bozulan bir ton plan, bir disiplin cezası, ''ben o parayı düşürdüm mü, kayıp mı ettim''' endişesiyle birlikte ailemden de isteyemeyip, kendime küçük bir doğum günü pastası bile kesememe hissi, aralıksız mesaj atan iş arkadaşlarıma söverken ev arkadaşımın üstüne alınıp evi terk etmesi, 'sadece o hatırlar, rakamlar aynı mesela, hem o hiçbir şeyi unutmaz' diye düşünürken doğum günümü unutması, değer kavramlarıma bir soru işareti gibi bir çok ufak şey hediye etti. Sorun değil bunlar ya... Sorun değil.
Anlam veremiyorum.
''Bu kızın doğum günü yaklaştı ama bakalım tam anlamıyla büyüyebilmiş mi? Ne kadarını aynı anda kaldırabilecek acaba?'' Hayat bana hediyelerini sunarken, böyle düşünmüş olsa gerek. Hayatın cinsi boş yere feminen değil Fransızcada... Varmış bir bildikleri...
Ya da biri ölecek de bunlar ısınma turları sanırım. İyice karakterim sertleşsin, gülüşlerim kaybolsun, içimde gözyaşı kalmayana kadar, hastalanana kadar ağlayayım diye mi bunların hepsi?
* * *
En büyük ''keşke''lerimden biri de şudur: keşke, insanlardan nefret eden biri olarak, birkaç kişiye ayrıcalık tanımasaydım. Kimseyi değer çizgimden içeri almamalıydım...
En çok da onlar tarafından açıldı yaralarım.
Bugün bile başrol olamadım...
* * *
Aradığınız doğum günü çocuğuna şu an ulaşılamıyor. Kendisi büyümüş, yaşlanmış, yıpranmış ya da ölmüş olabilir. Lütfen tekrar denemeyiniz.
* * *
Bugün benim doğum günüm, ''omuzlarında hayatın yükünü taşıyormuş gibi yürüyorsun'' diyenlere inat, dik durmak için zorlayacağım kendimi... Boğmaya çalışan hayata inat derin derin almaya çalışacağım nefeslerimi... Aldığım her nefesin beni ölüme bir adım daha yaklaştırdığının bilinciyle...
Berbat bir gün geçiriyorum, hiç bu kadar iyi anlamamıştım evrenin içinde minicik hissetmeyi. Evden çıkarken gördüğüm evren içimde evrilip tuzlu su dolu şişeleri devirdi, hala ıslak gözlerim, kirpiklerim hala nemli. Sırf bunun için affetmeyeceğim altında doğduğum yıldızların diziliş biçimlerini.
Asla anımsayamayacak olsam da, annemin beni gördüğü ilk anın özlemiyle uykuya dalacağım bugün...
Selin'S
Yorumlar
Yorum Gönder