SeleStia...

Güzeldi senin tarafından sevilmek, Bakışlarının kilitlenmesi gözlerimde, Kalmayı isteyişlerim yanında, güvende hissettiğim yerde Dilinden dökülmese de duyduğum ortak anılarımız var senin sesinde… -di’li ve –miş’li geçmiş zamanlarda kalacağımı bilmek, Üzücü ve ilham vericiydi gelecek adına, Ve ben seni anlattım rüzgârdaki, hiç gelmeyecek kadına. Bir şey bırak ona, dedi, kendinden bir hatıra; Ne yazık! Ceplerimde sana verecek bir notam bile kalmamış Poşetler dolusu hafif müzik taşırdım bir zamanlar oysa. Ne tuhaf! Altları delinmiş, hepsini bırakmışım gezindiğim yıllara. Bana kalsa, ben seninle bir şarkı bestelerdim, Seslerini en ince tellerinden oluştururdum güzel kalbinin… Sen bana sıcacık hoş geldin derken, ben koyulmuştum yollara. Güzeldi senin tarafından özlenmek, Yaz toprağının özlemi gibi, Pencere önü çiçeğinin özeni gibi, Bazen yanlış bazen doğru bir ön sezi gibi, Güzeldi… Güzeldi senin tarafından sevilmek Her ne kadar istesem de hayatımı kutsamayı seninle, ...

Eğer gün gelir de aşkla tanışırsam, Ben ses etmeden beni anlayacak, Sevgisini gözleriyle dünyaya anlatacak, Yaşamı anlamlı ve güzel kılacak -Belki biraz sana benzeyen birini- görmüşümdür. Eğer ağlayan yoksa yanı başında mezar taşımın, Yapayalnız yasadığım gibi "Öylece, öylesine, sıkıntıdan" ölmüşümdür. Eğer öylece ölüp gittiysem, Birisine kendimi anlatma isteğimi, kendimle gömmüşümdür... Hiç anlaşılmayan, her şeyi hep anlayan ama anlatamayan biri olarak yaşayıp,  hiç yaşanılmadan göçmüşümdür... Eğer diyorum, eğer olur da özlersen, Gelip toplama küllerimi, Aniden yandığım gibi, Bir anda sönmüşümdür... Selin'S

https://www.youtube.com/watch?v=5BBgA5LBYNw 'Yeri doldurulamayacak insan yoktur,' ve 'Vazgeçilmez değildir hiç kimse.'  Buna inanmıştım, söylediğimde, Söylerken kolaydı her şey. Seninle kolaydı her şey aslında Bazen kaybetmen gerekir; fark edemediğinde.... Ne kadar sevdiğini, özlediğini, içindeki yerini Fark edebilmek için vazgeçmek gerekir. Ben vazgeçerek yaptım söylediklerimi. Yerin doldurulamazmış, Vazgeçilmez insan varmış, Her gün her gün içilirmiş, Sevemezmişim başka birini Anladım eksikliğinde... Yine de koymasaydın iyiydi be; en ıssız, en yalan en uzak el yerine. Yine de gömmeseydin iyiydi beni Bahçende açtığın kuytu yerdeki en derine... Selin'S

İçimden 'gel' demek geldi, ben hep git dedim, Dünyaları sığdıramazken göz bebeklerine, Artık onlara hasretim Artık bir dünyam yok benim. Bir garip güneş sistemi içinde, renkleri tanımaya çalışan Atmosferde kayıp bir mavi gibiyim. 'Delisin' diyordun ya, latifeydi bir zamanlar, Ben yokluğunda delirdim. Her yerde gözlerim var, seni bir kez daha görebileyim diye Geçtiğimiz tüm yollara bakışlarımı serpiştirdim. Şarkılarımız mı? Kulak tırmalayıcı bir tava çizilmesi gibi. Dinlerken üzülmüyorum. Özlemek mi? Seni? yok, özlemiyorum. Selin'S

Şehri sensizken sevmiyorum. Boğuluyor gibiyim, ama alabildiğim nefesler Diziliyor içime birer birer, Sindirmekte zorlanıyorum -yokluğunu-.... Fransızlar duygusalmış baksana, Sen bende eksiksin demişler Özlüyorum demek yerine. Eksikliğin öyle bir boşluk ki Kimseyle, hiçbir şeyle dolduramıyorum... Selin'S

''Aşk kağıda yazılmıyor.'' yine de sana bu satırlar. Öyle özlemişim ki sesini, öylesine acı verici... Tarifi yoktur ama özlem denen his yakar insanın içini. Deler geçer yine de iyi görünürsün bazen... Seninle kurmuştum hayallerimi, bir kez kurarmış insan bir hayali; yıkıldığında geri dönüşü olmazmış çoğu zaman ve aşka ibadetten önemliymiş, aşka iman. Nerdesin? Sesini duyabiliyorum artık, sesinle uyuyabiliyorum ve yine sesinle uyanabiliyorum sensiz sabahlara. Karanlık işte sabahlar sen yokken, aydınlanmıyor gün, günaydın diyen sen olmadıkça. İnan abartmıyorum. Hayatımın öncesini hatırlamıyorum sevdiğim... Senden öncesini çoktan unuttum. Sevmeyi deniyorum evet, senin gözlerinden başka gözlere baktığım an anlıyorum ki cehennemlik günahlar işliyorum. Cennetimi özledim. Nerdesin? Tepkilerim yok oldu, görünen neşeli ben ayrı bir kız; içimdeki yaşlı benden uzak, kalbimdeki sen benden yakın, aldığım her nefes tuzak, içtiğim her yudum ölüm, çekip geri bağışladığım her duman ...

Umursamaz kalabalıklarda, metruk yalnızlıkları yaşayan bir nesil olduğumuz saptanmış zaten. Kararsız, hissiz, fikirsiz, bir fiil eylemsiz seviyoruz. Sevemiyoruz. Gel, otur karşıma, dün konuşuyordum seninle, uyuyakalmışım omzunda. Tamamlanmamış cümlelerim. Başka isimlerle mi yıprattım seni? Henüz tanımıyorken üstelik... Bu içimdeki acı neyin nesi peki? Başkası varsa aklımda, benim yaralarım neden 'sen' kanıyor? Gözlerim neden seni arıyor? Neden kalemimden akıyorsun adam, neden her gözlerimi kapattığımda karşımda öylece durmuş bana bakıyorsun? Merak ediyorum, Hiç mi özlemedin? Sahiden mi? Doğrudur inanırım, zaten hislerin önüne geçen iradelere oldum olası saygı duymuşumdur. Ben konuşurken beni dinle, başkasını düşünme benim karşımda yapma. Kendimi anlatmaya çalışıyorum burada, kendisine anlam eşiklerinin. Söyleyecek şeyler bitmez, dediğin anda anlamı kalmıyor kelimelerin. Farkımız bu, ben iyi anlarımızı hatırlıyorum, bir onlar kaldı aklımda, Sense, türlü baha...

Bir kaç gidişti hayatımın özeti; düz bakan, gelişine yaşayan biri bunu böyle anlatabilirdi. İşin özü büyük mücadelelerdi. Aşka dair... Hani en çok istediğiyle sınanırmış ya insan, ben de bu hissi doya doya yaşamak istediğim için sanırım, sevgi bana yasak, aşk bana haram... Yokluğun mu? Sorma gitsin, zehir zemberek bir tat, nefeslerim diziliyor içime, hayat sensiz geçmiyor boğazımdan. Sen olmasan başkası olacak yalan söyleyecek değilim, ama sen ol, istediğim sensin, demiştim;  başkasını kaldırmıyor ruhum, başka sese tahammülü yok kulaklarımın ve senin rengini arıyorum hep gözlerde, bazen gölgeli, bazense hare hare... Bir cam fanus bıraktın bana, hayallerim gibi kırıktı. Sen yoktun, balık yoktu, mevsim yoktu. Senin olan-bitenden haberin yoktu. Bir de... Bir de sensiz en parlak yaz günü bile puslu, en sıcak deniz bile soğuktu... Denizden doldurdum fanusu, kırıklardan aktı tamamı, kısa süre içinde. Anıları koymak istedim, almadı. İçime ağlamaktansa ona ağladım ben de. Gözyaşlarımla...