İçimdeki ses benimle inatlaştı bugün, ‘Yazamazsın’, dedi ‘eğer mutluysan.’ Ben de aldım yanıma özlemlerimi, Bıraktım içimde biriktirdiklerimi, Bittiği yerde değil, başlangıç noktasındayım daha sözün, Bir anlamı kalmaz bu satırların, gözlerinle dokunmazsan… Siz, beyefendi. Siz benim tarafımdan çok sevildiniz. Tüm noktalarında gezindim sevginin, Yokluğunuzda çok anıldı isminiz, fazlasıyla özlendiniz. Var etmek isteyip, gel diyememek… Siz de belki yaşadınız, belki bilmezsiniz. İsminiz, diyorum; Başka kulaklar tarafından duyulunca acıtıyor. Mutluluk verici, isminizle hitap edebilmek… Bir iki cümle de olsa konuşabilmek sizinle, Bir senelik nefes alıp vermeye eş değer. Eş değeriyle zamanın, sevginizi umut edebilmek; Uykuya dalışlarım, herhangi bir rüyama gelmeniz dileğiyle. Anlamazmış insan, Başka hayatlara sığamadığını fark etmeden, Hiçbir yeri huzur limanı olarak görmeden, Bir daha o kadar tutkuyla sevemeden anlamazmış. Hiçbir bakışa gözlerini değdiremediği andan itibaren, Yerinin doldurulamayacağını, boşluğunun kapanmayacağını, Asla âşık olamayacağını, anlamaya başlarmış… ‘Tartışmalar’ derdiniz, İyi yönden baktığınızı, ilerdeki sorunların zehri olduğunu söylerdiniz. Tartışmalarla yıpratmamaktı, sakin tartışmaktı kastettiğiniz. ‘Hala avantaja sahip midir, anladıysak birbirimizi?’ Sorusu gelir dilimin ucuna, susarım sonra Gidecekseniz, yıpranmış yerlerinde kalbimin, bekleyiniz. Ters anlamlar, imalar… Kal demeyi deli gibi isterken neden ‘git’ der bir insan? Kabul ediyorum, ben anlamsızdım çoğu zaman. İki insan arasında geçermiş her şey ve gururu olmazmış aşkın, Dış seslere çok takılmışım; ha unutmadan Ya fazla sık tekrar etti yokluğunuzda şarkılarımız, Ya da her şarkıda bir ’siz’ anlamlanmıştınız. Kararsızlık. Aylardır karar veremediğim ilk şey bu. Birkaç dize ve sevgi verirsem yetinip gider misiniz? Yoksa dünyanın tüm dillerinde söylenebilecek tüm şiirleri Durup gözlerimden okumak mı istersiniz? Hislerim diyorum, Öldüklerini sanıyordum, hayata dair ne varsa öldüklerini içimde. Hoş geldiniz… Hayat verdiniz
İçimdeki ses benimle inatlaştı bugün, ‘Yazamazsın’, dedi ‘eğer mutluysan.’ Ben de aldım yanıma özlemlerimi, Bıraktım içimde biriktirdiklerimi, Bittiği yerde değil, başlangıç noktasındayım daha sözün, Bir anlamı kalmaz bu satırların, gözlerinle dokunmazsan… Siz, beyefendi. Siz benim tarafımdan çok sevildiniz. Tüm noktalarında gezindim sevginin, Yokluğunuzda çok anıldı isminiz, fazlasıyla özlendiniz. Var etmek isteyip, gel diyememek… Siz de belki yaşadınız, belki bilmezsiniz. İsminiz, diyorum; Başka kulaklar tarafından duyulunca acıtıyor. Mutluluk verici, isminizle hitap edebilmek… Bir iki cümle de olsa konuşabilmek sizinle, Bir senelik nefes alıp vermeye eş değer. Eş değeriyle zamanın, sevginizi umut edebilmek; Uykuya dalışlarım, herhangi bir rüyama gelmeniz dileğiyle. Anlamazmış insan, Başka hayatlara sığamadığını fark etmeden, Hiçbir yeri huzur limanı olarak görmeden, Bir daha o kadar tutkuyla sevemeden anlamazmış. Hiçbir bakışa gözlerini değdiremediği andan itibaren, Yerinin doldurulamayacağını, boşluğunun kapanmayacağını, Asla âşık olamayacağını, anlamaya başlarmış… ‘Tartışmalar’ derdiniz, İyi yönden baktığınızı, ilerdeki sorunların zehri olduğunu söylerdiniz. Tartışmalarla yıpratmamaktı, sakin tartışmaktı kastettiğiniz. ‘Hala avantaja sahip midir, anladıysak birbirimizi?’ Sorusu gelir dilimin ucuna, susarım sonra Gidecekseniz, yıpranmış yerlerinde kalbimin, bekleyiniz. Ters anlamlar, imalar… Kal demeyi deli gibi isterken neden ‘git’ der bir insan? Kabul ediyorum, ben anlamsızdım çoğu zaman. İki insan arasında geçermiş her şey ve gururu olmazmış aşkın, Dış seslere çok takılmışım; ha unutmadan Ya fazla sık tekrar etti yokluğunuzda şarkılarımız, Ya da her şarkıda bir ’siz’ anlamlanmıştınız. Kararsızlık. Aylardır karar veremediğim ilk şey bu. Birkaç dize ve sevgi verirsem yetinip gider misiniz? Yoksa dünyanın tüm dillerinde söylenebilecek tüm şiirleri Durup gözlerimden okumak mı istersiniz? Hislerim diyorum, Öldüklerini sanıyordum, hayata dair ne varsa öldüklerini içimde. Hoş geldiniz… Hayat verdiniz
Yorumlar
Yorum Gönder