Kelime oyunlarıyla kendimi anlatma çabalarından bıktım!.. Ya gerçekler, ya hiç bundan sonra seni çağrıştıran tek kelime bile yazmayacağım... Tarif yok ki duygularıma, zamanımı bunlara harcamamalıyım. Farkındayım aslında, seni kendi haline bırakmalıydım. Peki, kendimi kimin haline bırakacağım? Duygularım sen de kaldıktan sonra düşüncelerim ben de olmuş olmamış ne farkeder? ''eski ben'' e geri dönmek zorundayım. Düşüncelerimi duyguların önünde tutmalı, umursamamalı, soğukluğumu yeniden kazanmalı, aşka olan inancımı derin bir sandığa kapatmalı ve o sandığı denizin derinliklerine bırakmalıyım... Nasıl bir haldeyim, önce bunu anlamalı sonra sebebi hayatımdan çıkarmalı. Ama kalbi fetheden, bir anda insanın hayatından çıkar mı?... Yapamam; isterim hep mutlu olmanı ama senden habersiz kalamam... Kalsam bile... Olur mu kendime ya da başkasına bir faydam? Ahh, bu sorunun cevabını bir bulsam!... Kimse bir şey kaybetmez satırlarıma burada bir nokta koyarsam.. Ya da kimse farketmez elime kalemi almadığımı, seni yazmadığımı, unutma çabalarımı... Senden başka kimse anlamaz inan. Yeter, susarak çok şey söyledim yazarak feryatlar ettim ama görmedin. Göremezsin... Bundan sonra tek isteğim mutlu olman ve bana düşen kelimelere burada bir nokta koymam..
Belki...
Belki bir gün....
Bir gün düşlerde belki
Girersen rüyalarıma
O zaman belki fısıldarım
Diyemediklerimi sana...
Düşlere kaldı artık, gördüğün gibi... Düşlerimin krallığında en güzel tahta oturttum seni... Eğer bir gün verirsen o sabırla beklediğim ''huzuruna çıkabilme'' iznini; o zaman söylerim ölüm de olsa sonunda; diyemediklerimi...
---SeLİN'S---
Yorumlar
Yorum Gönder