SeleStia...

"Oysa, herkes öldürür ise sevdiğini" Cinayet, güzel sanatların bir dalı olmalıdır... Ve eğer bile bile yazıyorsam en son şiirimi En sade hâliyle sevdanın, bir son bulmalıdır... Denizin içinde solup giden yaşamların çürümüşlük kokuları çağrıştırırken hayal kırıklığını; manzarayı görmeye engel olur bazen, neyin ne olduğunu bilme sancısı... Ömrüm boyunca son bir şiir için mi yaşamıştım, belki de şiirin son hecesiyle yaşamın son gecesini buluşturmak ecel eşliğinde; bir ihtiyacı tanımlardı. Yazar güzel yazdığında bir kitabı, bittiğine üzülürdüm. Kaderi güzel yaşanan bir yaşamı, isteyerek sürdürürdüm... Yarınlar güzel olacak, diyebilirseydim, belki bir nefes daha uzardı ömrüm. Oysa bir yaşam için gerekli olan, nefes almaya devam eden hislermiş, bittiğinde ölürmüş insan, işte ben de böyle öldüm. Bir Anka ya da Ankara değildim ne çare... Sadece küle döndüm. Oysa anlıyorum ki epey kısa ve epey güzel yaşadım, yoktu yasaklarım. Ya da bir başarısızlık örneği olmadım. Uzun ...

Hani insan oturunca farkına varır ya Ne kadar ayakta durduğunun, Ayrılmak da anlatandır insana aşktan, Ne kadar yorulduğunun... Yalnızlık bir şekilde karşımıza çıkar Ardında saklandığı bir toprak kokusunun... Çünkü sıkılmıştır insanoğlu Yanaklarına düşürdüğü yağmurlardan İnsanoğlunun... Hani insan yoldayken anlar ya Yolda olmanın felsefesini, Noktalarında gezindiği hayatın Bitiş ve başlangıç çizgisini.  Yollar bir şekilde ayrılır, ne çare Dönüş yolunu unutur insan Kendine hiç yolculuk yapmadıysan, Gitmek sadece gitmekti, buydu işin gerçeği... Çünkü bu şekilde anlar insanoğlu, Duymanın ve özgürlüğün ardından, Özlediğini bir diğer insanoğlunu... Her yolun ağzında yeniden, Ve hep yeniden, O'nu bulduğunu... Selin'S

Seslerin rengi vardır Ve sesin sarıdır kulaklarımda... Öylesi dinlendirici, her dinlediğimde. Ben öyle öğrendim, seni sevdiğimde Sevginin vazgeçmekle bir olduğunu İnsanın en çok da sevdiği manzarada hapsolduğunu... Bakışların sesi vardir Düşlerdir en suskun haykırışlarda İki ufak noktada bir dünya... Baktıkça alevlenen bir turuncu şafakta. Gözyaşlarım sevgine bir yağmur dünyamda Seller basar içimi yüzüne umutsuzluklar dolduğunda... Ve ben bir şiir değildim Ve bir artı bir, anca bir şiir ederdi sevdiğim. Sıradaki gözyaşları, benden sana gelsin. Sana fora bu gri-kırmızı yelkenim. Yelkovanım sen, Seni dokuz geçiyor akrebim... Zamansız geldik belki bu dünyaya Fi tarihinden kalmış bir hasret cebimdeki Ve Hiç bir şarap bu kadar güzel yıllanmadı Aşkın kadar kalbimde. Göçler başlardi her gülüşünde Karanlıklardan aydinlik geleceğe.. Ve ben daha sıkı sarılırım hayaline Soğuk gecelerin sobası oldu hep ellerimi uzattığım Gri zamanlarda ki sıcaklığın.. Uzun bekleyisle...

Mavilerde huzur bulur, Denizde sakinleşir Ve huzur bulduğun o dalgalar Seni yutsun istersin... Sevdiğin manzaralarda son bulmak Aşk demektir... Yükseklerden bakıp şehrin ışıklarına Karışırsın bir nüfusa Gözlerini diktiğin bir noktaya Galip gelince bir kırmızılık, Bakmayı sevdiğin kadar kör olursun Bu aşk demektir... Sonra seversin, Unutursun Bu aşk demektir. Sonra yüzünü ıslatıp gözyaşlarıyla Yüzün üzerinde bir hüzün... Kurutursun. Bu, aşk demektir. Selin'S

Müzik kutuları çocukluğumun, Sorgulanmaya değer tek parçasıydı... İnsan öldüğünde, içindeki müzikleri Gözyaşlarındaki melodiyi ve Sevdasındaki ritimleri, onlara saklarlardı... Öfke bir insanın gözünü ne kadar karartırdı Ve ne kadar gözleri alışırdı karanlığa? Kararların kara oluşu gibi, Bir kartalın uçuşu gibi Karartıp ana hatlarını yaşamın, Çırpıvermek kanatları... Hüzün, her zaman aynı geceye sığınırdı... İnsanlar büyüdüğü zaman anlardı Müzik kutularını Ve sevgi bittiği zaman geriye kalırdı Bir emekten ibaret tozlu notaları. Ben ise duymak istemezdim senden sonra Karasal iklimin çılgın martılarını... Yorgunum. Hafızamda açmaya korktuğum dosyalara yeni yerler buldum... Oysa hiçbiri de yeniden açılmamalıydı. Bir müzik kutusunda şaşkın balerin oldum Bir sevda, insanı böylece elinde oynatırdı... Yorgunum, Yorgunluğumu martılar duymamalıydı... Selin'S