SeleStia...

Çok normal bir cümle içerisinde fark ettim yalnızlığımı, Şimdiye kadar olmaktan keyif aldığım bu durum Ağır ve ciğerlere inmeyen bir nefes gibi dizildi boğazıma Aslına bakılırsa yalnız sayılmazdım öyle çok da Kararınca karıncam vardı, Yetecek kadar şarap ve peynir, Benim olmayan bir aile, Kocaman bir aşk belki karşılıksız belki karşılıklı, Kırık kitaplığım vardı hislerimden hallice İzlediğim unuttuğum filmler, Gidip de gezemediğim şehirler Ve tonlarca soru işareti ile dolu bir beynim... Kalabalığı daha kısa özetleyemezdim. Selin'S

 Diyorum ki, bu şehirde kocaman bir boşluk var Varlığın doldurmaya yetiyor büsbütün bir şehri. Diyorum ki bu yaşamda bir yokluk veya bir bokluk var Sen var ediyorsun koskocaman bir yokluktan her şeyi... Sonra bir bakıyorum ki devasa bir göz aldatmacası Kocaman bir yalan "sevgi" Bu şehirdeki boşluk hiç dolmayacak Ve bu şehir benim için asla var olmayacak yokluğunda Silmek isteyip silemiyorum Yorumsuz ve hep ıslak  bir şiiri Selin'S

       Yıkanmış gri beton merdiven kokusunu içime çekerek, soyulmuş duvarlarını izlediğim apartmanı kat be kat aşıp, anlamaya çalışıyorum. Yıpranmışlığı kadar yıkanmış, sorduğu kadar soyulmuş boyaları. Yüzümün akmış rimelleri ve ağladıkça artan gözyaşı kokusuyla; ben bir apartman mıyım? Her katımda farklı hayatlar, derinlerimde huzursuz fareler ve kaçık solucanlar ile ben de böyle sıkıcı mıyım? Yeni yıkanmış bir merdiven kokusu kadar yanıltıcı hayatım.      İyiyim. Hiç içmemiş olana, rakı kokusu kadar iyi. Kalbimi şöyle bir söküp, helallik aldıktan sonra bitirecek kadar iyi... Üzerimden bir motor geçmiş de "Bu da mı gol değil?" demiş olacak kadar iyi... Hâlâ sevgisizce yaşarcasına öylece... Sarı bir şiirde sadece "öylesine" kelimesine aşık olacak kadar iyiyim ve olmak istemeyecek kadar. Henüz hayata geçememiş planlar kadar, yanlış alınmış kararlar, yanlış anılmış şairler gibi, bundan sonraki yaşanacak yıllarda yanıp, hiç sönmeyecekmişçesine iyiyim. Teşekkürler Dünya

  Ben yaşamadığım kadar yazdım kendi hikayemi Ve törpüledim kendi parmaklarımı sivri yazmasınlar diye Gördükçe gördüm gözlerinden umudu İçtikçe içtim Giriş cümlelerine önem vermeden, Okudukça okudum. Hazirana yaklaşırken sebebim, Öldükçe doğdum... Kalmayınca umudum, unuttukça hatırladım bir şeyleri. Derinlerinde boğulmadım, Ben sığ sularda boğuldum. Selin'S

 Karasal iklimlerde çaylar çabuk soğuyor, Ben ise ilk defa soğumuş bir çayı içiyorum isteyerek... Karasal iklimlerde çokça üşüyor ruhum, Gözümden düşüyor bütün o geniş yollar, kaldırımlar. Ayrıca karasal sigaralar daha çabuk sönüyor.  Böyle üşürken, ruhen yanıp hemen söndüğüm bir gün Geçmiş yaralarımı deştim. Gidişatta da büyükçe çukurlar vardı Dönüş yolunda da... Hepsine tek tek düştüm ve devam ettim. Hepsine tek tek düştüm ve yemin ettim. Bundan sonra sadece engin denizlerde  Girdaplar yutabilirdi beni... Karasal iklimlerde çaylar çok çabuk soğuyor. Biz bir deniz kenarında Özellikle seninle Hep sıcak kalacak bir kahveyi Bölüşelim mi? Selin'S

 Görünge bilimsel olarak, her gün yeniden görmek isterim yüzünü. Bir kitabın en güzel cümlesidir ya akılda kalan Kitap unutulup gitmiş olsa bile çoktan Gözlerin, diyorum; sanki altını çizmişim gibi bir şeylerin. Gözlerin, belki de en can alıcı cümle -ancak bir noktası olmayan- Olgu bilimsel olarak toplumun gerçekliğinden öylesine uzaksın Ve aynı bilimde sanki eş anlamlı iki terim Soyutlanmış gibi içinden hepsinin, herkesin Sözlerin, diyorum; sanki altını çizmişim gibi bir şeylerin Sözlerin belki de en güzel müzik -ancak bir notası olmayan- ve dilbilimsel olarak konuşmana bile gerek yok, Ben seninle susarken de anlaşırım sevdiğim. Selin'S