SeleStia...

Ben senin en büyük kaybınım, Biliyorsun... Bir kaç yüzyıl sonra bile  çıkmayacağım bu defa Neresi varsa saklandığım, saklı kalacak. Makasın yanlış yerinden girdiğim yolu Paşa paşa döneceğim yalınayak, yalınakıl, yalınel. Dualar asılı kaldığı zaman yerle gök arasındaki boşlukta Avuçlarıma düşmesinler diye ellerim cebimde ve dikenlere basarak Dikenleri sökerek, yalın yürüyeceğim yollarda Dikenlere gönül vereceğim, senin yerine koyduğum zaman. Canımı yakan ne varsa seveceğim sonra. Üzüntü ve acıya alıştırdığın gibi... Ben, kendimin en büyük kaybıyım... Ben senin en büyük ayıbınım. Biliyorsun... Sahi, sen ne biliyorsun? Görmeden bakmak, dinlemeden duymak ve emek vermeden sevmek dışında. Önce kalp, sonra aşk ve sonra pert. Önce buz, sonra şefkat ve sonra sert. Önce yok, sonra doğan ve sonunda... Sonunda öğreniyorsun, inancını ve hayallerini koruma kalkanına almayı. Sonra öğreniyorsun, ya kendini gölgesiz bırakmayı, ya da gölge olmayı. Gölgelerim bile reddetti ...

Keşke başka bir yolu olsa sevginin, Susmaktan daha farklı, Özlemekten daha az sancılı ve Ankara'ya çıkan bir yolu olsa... Olsun! Kimse olmasa da olur, Hayallerim içime dizilmiş olsa da Olsun. Ancak, seversen şayet bir kez daha Benim bir şehre olan aşkım gibi sev Uzağından, yanına yaklaşmadan, kaybolmadan. Soğuk bir rüya gibi... zararsız ve yalansız. İyilikten maraz doğmaz, Sevgiden zarar gelmez Ve yırt at tabulara dair ne varsa bildiğin Ya da yak Ya da git. Yaz aylarında değil, kışlarında da yanında ol sevdiğinin Bir şehrin parmakları buz tutarsa ısıt. Her insan bir şehir gibidir Ve her şehirin kibiridir şiir Okumayı bil... Eve gelirken bir şey lazım değil Lütfen bana mutlu anılar getir... Selin'S