Sonradan farketmişti kız. Her gittiği yere onunla karşılaşabilme umudu ile gittiğini; aynı şekilde bir yere gitmediyse, onunla karşılaşma korkusundan veya onun orada olmadığını bildiğinden gitmediğini... O'nu daha çok yaşayablmek için birlikte söyledikleri ve dinledikleri şarkıları tekrar tekrar dinlediğini. Bunların hepsini bilinçsizce yapıyordu. Farkında olmadan, bindiği dolmuş onun evinin önünd en geçerken boynu geride kalıyordu kızın. Oysa onun geceyi kimin yanında geçirdiğini, evde olup olmadığını bile bilmiyordu. Düşünmek de istemiyordu. Şehirden bu yıl değil gelecek yıl ayrılma planları yapıyordu, aynı şehirde nefes almak bile güzeldi. Yazmak istedi, ne yazacaktı? Yaşanmışlık üzerine yazılabilirdi belki, ama yaşanmamamışlık üzerine ne yazılacaktı? Hem 'sıkıcı bir yazı olur' diyordu; zaten bugünlerde her şeyden sıkılıyordu.Bir insanın bu denli sıkılabileceğini bu yaşına kadar bilmiyordu. Üstelik ne yazacaktı ki, her şey baştan aşağı tezat, dengesizlik ve ironi silsile...