Bakarlarmış dönüp olay yerine hayallerin katilleri, Ne hayal kalmış, ne eksik, ne tam... Bakakalmış gamların saçlarından mor iğne oyaları. Akakalmış kuru şehrin pınarsız gözlerinden gam... İçim neresi bilmiyorum. İçimle hiç yok aram. Orada ne biriktirilir bilmiyorum. Oraya yazılan ne ile silinir, Ne kadar derin, hangi anıyı kaç defa katlayıp koymalı Bilmiyorum. Ahmak ıslatan anılar çiseliyor üstümüze İçimden mi geliyor öyle ahmakça Yoksa ıslanmak mı siler atar onu düşünüyorum. Ah Şu benim balkon görmemiş karamsarlığım... Yırtıldı gece, diyorum. Yırtılır bazen gece. İnandıramıyorum. İnandıramadıkça daha karamsar Yırtıldıkça kendime yabancı Sustukça yiten kelimelerin sahibi -oluyorum. Hâlâ yazıp yazmadığımı soran insanlar var - hâlâ çizip çizmediğimi. Boyuna yazıp çiziyorum ama Yaşıyor muyum? Yaşıyor musun diye sorsa ya biri. Sustukça Tanımadığım içim Düğümleniyor boğazımda. Boyasam diyorum tüm karları Tüm kararları Bütün denizleri -kırmızıya. Çünkü çok güzel kokar...