SeleStia...

Leyla olmasaydı eğer, Mecnun aşka koşmazdı, Leyla'sından ayrılmasaydı Neşet, şu saatte bu kadar güzel türküleri içemezdi şu insanlar, Leylaklar olmasaydı diyorum, Nisanlar bu kadar güzel kokmazdı... Ve acılar yaşardı insan, aşkı bulurdu, mecnun olurdu, şiir yazardı "Zamanla geçecek", derdi densizin biri, tanımadan zamanı O insan için tutunacak tek şeydi belki o acı, Belki sevdiğinden ona tek kalandı Bitsin istemezdi, bir şekilde öğrenirdi onunla yaşamayı... Üstelik "Zaman" denen bu sinsi kadın, unutturmayacak kadar vicdandan soyutlanmıştı... Mecnun aşka koşmasaydı, Leyla'nın bir anlamı kalmazdı Neşet ağlatmasaydı sazının gövdesini, Leyla bir sevdayı asla anlayamazdı... Selin'S

Ne yapsam da yalnızlığımın yosun tutmuş kayganlığıyla, bir hayatı tutamıyorum ellerimde. Samimiyetsizlik mideme oturuyor sonra, dilimde bir ülserin bıraktığı kan tadı... Hazımsızlık eseri mide yaraları... Ve seviyorum doğallığı. Ve reddediyorum bu kadar basit, içi başka dışı başka insanları... Eğer ellerimi siyahlar bulaşmış ellerinizle sıkarsanız, yüzünüze süreceğim tek renk kömür tozu rengidir efendim, kapkara. Kalplerinize yabancı olmayan ama gök yüzüme yabancı bir renk sayarım siyahı. Sonra gidersiniz, ben kalıp bağlarım karaları. Sonra iki damla gözyaşı bırakırım sevdiğime benden tek anı. En iyi yaptığım şey gitmektir, bilirsiniz sevmem zoraki kalışları... Selin'S

Anlamak sana bir adım uzak, Ankalar bir kanat ötende... Genelde anlıyormuş gibi yapar insan Bir daha doğmayacakmış gibi yanar anka kuşu Kendini anlayamazken başkasını nasıl anlar insan Gözlerimin önünde alev alırken nasıl doğar anka kuşu Duvara bir örümcek pustu Satırların sesini dinliyor saat bire doğru. Gözlerim değerse dizelere Yanacaklar yeni baştan doğmak üzere Ve ben küsüm artık, gelmiş geçmiş bütün şiirlere... Anlamak için bir şeylerden vazgeçer insan Alev alacağını bilerek doğar bir anka kuşu Anka'yı anladığı vakit tamamdır işte Bir ademin doğduktan sonra adam oluşu... Selin'S

Otların bittiği yer vardır, Cinsine göre yağmuru, toprağı, güneşi uygun... İnsanların bittiği yer vardır, Tükenmenin eşiğinde, ses tonu donuk, tepkiler durgun... Aşkların bittiği yer vardır bir de Neden çiçeklerin bitmesi olumlu bir eylem iken Aşklar bitmez çiçeklerin toprağında diye Dönüp de bir Mecnun'a sorun... Hep aynı başlangıcı, hep aynı sonun. Kim olduğunu unut. Unut kim olduğunu. Ne çiçekler intikam alacak senden Ne insanlar hesap soracak henüz yaşıyorken. Ne de ben... Ve aşkın öcü diyor isem Öcü Karanlıkların arasında bir dolap kabusu... Ve sen sevdiğim, unut bir an önce Kim olduğunu... Sahi, bir Özdemir vardı, O'na ne oldu?... Selin'S